Backpacken door Thailand, Laos en Cambodja

Reisverslag van M&M in Laos/Cambodja

Vertrek 13/12/2015 om half 3 van Schiphol naar Dubai-Bangkok-Chiang Rai.

14 december:

Om 8 uur lokale tijd geland in Chiang Rai. 3 vluchten achter de rug en ca 12000 km gevlogen(of mile?) tussen de laatste 2 vluchten zat 6 uur wachttijd maar die hebben we heerlijk(deels slapend) doorgebracht in de lounge met gratis eten/drinken en WIFI.

Na aankomst een taxi geregeld voor ons vervoer naar ons eerste verblijf hotel Merci waar we 2 nachten verblijven. Taxi is wel erg duur……zeker 5 euro voor met zijn 2…..
De hostel is meer dan prima. We verblijven op een 8 persoonskamer( 4 stapelbedden). M7M allebei een bed beneden geconfisqueerd… gratis koffie en thee, schone bedden, kluisje….voor 6.50 per nacht pp. Alsof ik weer op kamp ben….erg leuke ervaring en kost bijna niets.
Na te zijn gesetteld hebben we een excursie geboekt voor morgen en een wandeling gemaakt over de avond bazaar.
Nu lekker slapen…beetje last van jetlag..

15 december:
Vanmorgen om half negen vertrokken voor een excursie naar verschillende bezienswaardigheden. Te beginnen bij een theeplantage met uitzicht over een meer met eilanden dat, door de mist, iets mysterieus kreeg. daarna doorgereden naar een witte tempel. Blote benen verboden dus moest ik een omslag huren voor 20 bath, anders mocht ik er niet in.
Na wit kwam zwart. Een zwart huis, met zwarte bijgebouwen van een kunstenaar die blijkbaar nogal van zwart hield….
Na het zwarte huis naar het dorp van de langnekken gegaan. Daar eenmaal aangekomen was er geen ontkomen aan en loop ik nu ook met van die prachtige ringen om mijn nek. Ik kan zo naast lange Jan in de Efteling.
Na de lunch(in een vreetschuur met lopend buffet en koud eten) naar het apendorp waar talloze apen zich laten trakteren op noten en bananen. Een aap had blijkbaar ff zin en pakte ongegeneerd een vrouwtje, enkele seconden later is meneer alweer klaar, loopt weg met het sperma nog nadruppelend, gaat erbij zitten, speelt nog even met zijn pieliewielie en met zijn hand pakt hij het plakkerige spul en stopt het in zijn mond……ieuw….hij deed me wel aan iemand denken ;-)
Na bizarre tafereel zijn we naar een tempel met een grote schorpioen gereden waar de monikkenen van laos en thailand alleen te onderscheiden zijn door de kleur van hun kledij, daarna door naar de golden triangle en het opiummuseum.
Om 7 uur waren we terug, en zijn we lekker tais gaan eten op een plein met diverse eetkraampjes. Dure maaltijd, dat wel…….50 bath( 1.25 euro).
De avond afgelsoten met een heerlijke massage van een uur. Kosten 5 euro…..
Ik blijf hier nog een paar jaar denk ik….
Morgen naar Laos

16 december:
Vanmorgen heerlijk uitgeslapen tot half 9. Op ons gemak de tassen gepakt en ontbeten en toen, nu echt bepakt en bezakt, 1 rugzak voor, 1 achter en nog een camera en een zak snoep in de hand, naar het busstation gelopen waar we met de lokale bus in 2 uur naar de grens van Laos zijn gereden. Gelukkig was er ARKO aan boord en voor 65 bath hebben we een prima rit gehad. Voor de grens over gestapt op de tuktuk die ons thailand uitbracht. Toen overgestapt op een bus die ons over de brug(over de mekong) naar de grenspost bracht. Daar ons visum gekocht. 35 dollar. Duitsers waarmee wij de tuktuk deelde hoefden maar 30 dollar te betalen…….tssss.
Na de grensovergang weer in de tuktuk naar het dorp huax xai waar we weer een prima kamer hebben gevonden. Morgen vertrekken we per slowboat naar luang prabang. De boottocht duurt 2 dagen met een overnachting ergens in pak beng.

17 december
Gisteravond nog heerlijk gegeten bij een tentje op straat. Vers klaargemaakte pad thai, gegeten met stokjes uiteraard. Na het eten naar een tempel gewandeld…..de trappen leken ons goed voor onze pijnlijke kuiten. Bovenaan gekomen even op een bankje gaan zitten met uitzicht op de mekong. Er kwam een jonge monnik met ons praten die net Engelse les had gehad. Hij was al in opleiding tot monnik vanaf zijn 12e en was nu 15. Hij wilde niet bij ons op het bankje zitten maar vertelde uitgebreid over zijn leven en keuzes en iets over het boeddhisme. Daarna hebben we besloten toch nog maar een massage te nemen maar eenmaal boven gekomen lag er al een man in de ruimte en besloten we daar niet bij te willen liggen. We werden naar het balkon gebracht alwaar ook een aantal matrassen klaar lagen. Daar toen maar gaan liggen en de dames begonnen met een pittige Thaise massage die zeer pijnlijk was. Mijn kuiten deden nog meer pijn dan daarvoor en ook hevige nekpijn die ze hadden gekraakt. Ik heb er de halve nacht van wakker gelegen, de andere helft omdat het matras keihard was….Lein had het ineens in haar rug na het douchen in de ochtend. De Thaise massage slaan we voorlopig maar even over
Vanmorgen om 9:20 zouden we worden opgehaald door de tuktuk om naar de boot te worden gebracht. Werd uiteindelijk tegen 10. De boot zou om 11 uur vertrekken, dat werd uiteindelijk over 12. De boot was volledig afgeladen. Het regende en was best behoorlijk fris maar we hebben ons verder best vermaakt. Om 18:00 uur waren we in pak beng en stonden er al diverse mensen van hostels te wachten ons een kamer te verhuren en ons naar de hostel te brengen. Best wel fijn om niet in het donker op zoek te hoeven en niet te hoeven sjouwen. Voor 30.000 kip pp(3.40 euro…wel een beetje duur) een prima kamer gekregen en heerlijk warm gedoucht. Daarna weer heerlijk gegeten en de avond verder gezellig doorgebracht met spelletjes.
Morgen dag 2 van de boottocht.

18 december
Vanmorgen om 8 uur opgehaald bij onze hostel en bij de slowboat afgezet. In onze beleving zou de boor om 9 uur vertrekken maar dat werd 945. Het is gelukkig minder koud dan gisteren. Of zou dat komen dor de 5 lagen kleding, trui met capuchon, een deken en 2 sarongs????
De reis is verder redelijk saai, weinig te zien onderweg maar we vermaken ons met de mede passagiers. Om 1645 zijn we dan eindelijk in Luang Prabang en staan de tuktuks weer klaar om ons naar het centrum te brengen. Wat dat betreft hoef ik maar weinig te regelen. Vraag me af of het in alle landen zo makkelijk gaat allemaal.
Na aankomst in ons verblijf gooien we de zware rugzakken af en wandelen we over de avondmarkt. Echt geweldig om te zien hoe klaargemaakt eten zo normaal is hier. De prijzen zijn ook onnederlands, daar kun je echt niet zelf voor koken. Voor 15000 kip kun je een bord schepen met allerlei heerlijke gerechten, niet alleen Laos maar ook Thais, chinees, Indisch enz. We beginnen met een paar heerlijke springrolls, de loempia’s van azie. Daarna wandelen we even verder over de avondmarkt en koop ik een geweldige broek voor 5 euro. En boek die ik in Nederland nooit aan zou doen maar wat een geweldige reisbroek is. Een drollenvanger……dan nemen we nog maar een snack dumblings, den chinees hapje. Iets minder lekker dan de springroll maar ok goed te doen. We hebben ook wat fruit gehaald voor later of morgen. We kletsen gezellig met 2 manen die ok op de boot zaten. Komen beide uit Amerika. Een van die mannen is al 8 maanden aan het reizen en sinds zijn eerste dag heeft hij zijn baard niet meer geschoren en zijn haar niet meer geknipt. Hij zou zou op kunnen voor een Jezusrol…..wel een mooie jezus overigens. Met mijn slechte Engels lukt het me toch om een redelijk gesprek te voeren over van alles en nog wat.
Daarna lopen we terug naar ons verblijf. De snacks waren voldoende om een echte maaltijd over te slaan. We nemen een hete douche, kletsen nog wat en duiken er dan in. Morgen op verkeningstocht door Luang Prabang.
En oh ja….ik heb ook al 2 keer genaaid, niet geheel onbelangrijk……mn slipper en een knoop 

19 december:
Vandaag gaan we Luang Prabang te voet verkennen. Eerst ontbijten we weer op de ochtendmarkt. Er staan een aantal bezienswaardigheden op de kaart. We lopen Langs de Mekong en komen bij het eerste highlight: Wat Xieng Kong. Al voor we bij het hek zijn, besluiten we niet te gaan betalen voor een tempel met gouden boeddha beelden. We vervolgen onze route en worden verrast de nog meer tempels en Boeddhabeelden. Deze zijn dan wel weer gratis te aanschouwen. We zweren de tempels en Boeddhabeelden nu al af. De wandeling bevalt overigens prima. Tegen een uur of 2 lopen we naar Phu Si(poesie). We beklimmen 329 treden en komen diverse boeddha beelden tegen…(grr) maar eenmaal boven is het uitzicht fenomenaal. 360 graden over Luang Prabang. We wachten ca. 2 uur op de zonsondergang maar die is dan ook zeer de moeite waard. Prachtig tussen de bergen.
We lopen richting de avondmarkt en voor 15000 kip mogen we ons bord volscheppen met verschillende soorten noedels, rijdt, groenten ei enz…voor 15000 kip zijn wij er als de kippen bij natuurlijk, kip ik heb je.
Na 24000 stappen, 72 trappen en meer dan 500 treden gaan we voldaan met onze kippen op stok.

20 december:
Vandaag hebben de Gooise meisjes een privé tuktuk met chauffeur gehuurd. Buiten Luang Prabang liggen 2 bezienswaardigheden die overal worden aangeschreven als ‘gezien moeten hebben’: de Pak ou Gaves en de Tat Kuang Si watervallen. Dat slaan er dus niet over. We rijden eerst 25 km stroomopwaarts en daarna nog ca 40 minuten over een onverharde weg. Eenmaal bij de grot aangekomen moeten we eerst met een klein motorbootje de Mekong over steken om bij de ingang te komen. Vol verwachting lopen we(weer tig treden) om de bovenste grot te bekijken. Een groot gat in de wand van de berg waar men honderden boeddha beelden heeft neergezet…..neeeeeee!!!!. Ook de 2e, wat lagere spelonk bestaan uit tig boeddha beelden. Inmiddels hebben we er nu wel 24000 gezien of zo.
Gedesillusioneerd keren we terug naar de motorboot die ons weer terugbrengt aan wal. Onze privé chauffeur staat nog op ons te wachten(hij heeft nog niet betaald gekregen)

We rijden naar een olifanten kamp dat een paar kilometer verder ligt. We verblijven daar 2 uur waar we de olifanten mogen voeden, een ritje mogen maken op hun rug en met ze de Mekong in gaan(nog altijd op hun rug maar dan zonder zitje) om ze te wassen. Lein wordt haast van de kop van de olifant geworpen omdat hij zo ver naar voren gaan met zijn kop. Een geweldige ervaring. Ik hoop maar dat de olifanten goed verzorgd worden en wij ze geen geweld aan hebben gedaan. Verbazingwekkend hoe goed deze beesten kunnen luisteren en geweldig om te zien hoe eigenwijs ze kunnen zijn. In het kader van, als ik niet rijd doet een ander het wel, heb ik mezelf ervan overtuigd dat het wel goed is. Wij zijn in ieder geval erg lief voor ze geweest.
Vervolgens rijden we terug naar Luang Prabang om daarna 35 kilometer stroomafwaarts te rijden naar de watervallen. Het aanzicht is werkelijk adembenemend. Mooi groen water, diverse bassins en diverse kleinere watervallen, en 1 grote. Zeer de moeite van het zien waard(zie whatsapp profiel foto.
Onze chauffeur heeft het wel een beetje gehad en moppert wat over de lange dag. Hij brengt ons netjes terug naar ons verblijf en wij chillen even op onze kamer. Lein komt er tot haar schrik achter dat ze haar bikini is vergeten in de tuktuk en vraagt de guesthouse eigenaar er achter aan te bellen. Als het allemaal goed gaat, wordt de bikini morgenochtend om 7 uur gebracht.


21 december.
Gisterenavond nog even een kip op stok gegeten op de avondmarkt. 1 kip kost je 15000 kip:-) en nog een leuke reisbroek gekocht voor 4 euro. Daarna heerlijk gewandeld en op voor de hotstone massage maar helaas was de salon al dicht. We verbleven deze dagen in het guesthouse VanVisa. Een prima en goedkoop hostel. De kamers zijn wel wat donker maar het is er schoon en handdoek included. Het personeel is erg behulpzaam en alle activiteiten die we hebben gedaan, zijn door de zoon van het guesthouse geregeld voor veel minder geld dan dat we hadden moeten betalen bij een touroperator.
Omdat we vanmorgen weer bijtijds weg moesten, besluiten we op tijd naar bed te gaan. Om half 2 lig ik helaas nog steeds wakker, druk bezig met het bedenken van oplossingen voor wat betreft mijn leaseauto. Om half 2 gaat Lein eruit, ik neem aan voor een bezoek aan het toilet. Ik besluit toch maar een half slaappilletje te nemen(de eerste deze vakantie) en als Lein terugkomt blijkt ze ziek te zijn. Waarschijnlijk van de kip. We kletsen nog wat en proberen nog wat te slapen. Een aantal keren hoor ik Lein er nog uit gaan en tegen de tijd dat we moeten opstaat, heeft zij geen oog dicht gedaan en ik een halve.
Ik haal even snel een ontbijtje voor ons zodat zij het wat rustiger aan kan doen. Ik word bedankt met en dikke knuffel. Om 8 uur zitten we klaar want de tuktuk haalt ons tussen 8 en half 9 op om ons naar de minivan te brengen die ons vervolgens om 9 uur, in 4 uur tijd, naar Vang Vieng zal brengen, tenminste als de chauffeur de nieuwe weg neemt. De tuktuk komt pas tegen 9 en een minuut of 20 later zijn we bij de minivan. De chauffeur van de minivan laadt alle bagage in en ik weet mijzelf een plekje voorin te bemachtigen. Na een minuut of 20 en wat onduidelijkheden over nog beschikbare plaatsen in de minivan, besluit de chauffeur gewoon maar helemaal niet meer te gaan en laadt alle bagage weer uit en wijst naar een andere minivan. Wat verbaast proberen we duidelijk te krijgen wat er is maar het enige wat eruit komt is dat hij niet gaat en metveen wijzende vinger wijst hij naar de andere minivan. Ook de dame (de hostess) die ik wil vragen hoe het zit, blijkt me niet te woord te willen staan. Eenmaal in de andere minivan worden de laatste 2 plaatsen bezet door 2, wat langere, jongemannen. Het lijkt erop dat we kunnen vertrekken maar de chauffeur besluit toch om de 2 mannen uit de minivan te halen en ze naar een andere minivan te verwijzen. Vervolgens stappen er wel 2 dames in en dan blijkt het goed te zijn en vertrekken we, wel dik 1 1/2 uur later dan gezegd.
We rijden over een bergpas door de prachtige Laotiaanse bergen. Af en toe passeren we een dorpje van maximaal 10 huizen. De korte route wordt blijkbaar niet genomen en de aankomsttijd is half 5. Een reis van zo'n 6 uur is best veel als je je beroerd voelt. We zijn blij dat we ons hostel in Vang Vieng al geboekt hebben(pan’s place). Lein heeft behoefte aan liggen en slapen. Als we dan eindelijk in Vang Vieng zijn aangekomen, moeten we eerst weer met de tuktuk naar ons verblijf. Daar eenmaal aangekomen wacht ons een onaangename verrassing. Er blijkt sprake te zijn van een fout aan hun kant bij de boeking. Er zijn geen kamers meer....aan de overkant zijn waarschijnlijk nog wel kamers en de dame van het hostel maakt het goed door ons vanaf morgen 2 overnachtingen te geven voor de prijs van 1. Enfin, er zit weinig anders op dan naar het andere hostel te gaan(na na guesthouse) zodat Lein kan gaan liggen. Ik trek er in mijn eentje op uit en eet alleen in een restaurant. Ook dit verloopt allemaal prima maar ik ben een kei in: how to loose your way in one day.....gelukkig loop ik p.o. toch de juiste straat in en vind ik ons verblijf terug. Met Lein gaat het gelukkig wat beter. We duiken er wel vroeg in vanwege de slechte nacht ervoor.
We blijven in Vang Vieng tot de 24e en kijken of we dan direct kunnen doorrijden naar Ta Thaek.

22 december.
Gisteravond na het eten voelde ik me niet zo lekker. Ik dacht dat ik teveel meevoelde met Lein maar het werd steeds erger. Ik heb koortsaanvallen, of ik zweette mijn bed uit of ik lag te rillen onder de dekens. Om 12 uur ging ik m’n bed uit om mijn pad thai terug te geven aan de natuur. Zowel van boven als van onderen. Dit lijkt wel wat op te luchten maar ik blijf koortsaanvallen houden. Rond half 4 bleek de portwachter van mijn sluitspier in slaap te zijn gevallen en ongemerkt konden daardoor ongewenste gasten mijn lichaam verlaten. Ik zal je de verdere details besparen maar een geïmproviseerde luier van mijn vest was nodig en bleek later in de ochtend ook nog functioneel te zijn geweest. Gelukkig is het wasdag vandaag .
We verhuizen naar het andere hostel, de dampen gelukkig achter ons latend. De kamer is al klaar. Ik voel me brak maar hobbel met Lein mee naar het ontbijt. Zelf krijg ik niets weg.
In de middag gaan we tubingen. Met een band zo’n 5 kilometer de rivier de Nam Song af, lekker dobberend, soms met wat stroomversnelling en soms ook een steen tegen m’n kont.
Na terugkomst lekker gedoucht en de inmiddels weer schone was opgeruimd. Eten zal ik niet veel doen deze dag, wel veel water drinken. Straks indiaans naan brood met kaas proberen. Hopelijk voel ik mijn morgen beter.

23 december
Vandaag hebben we de luxe van de tuktuk verruild voor de fiets. Op een mountainbike met een veel te hard zadel zijn we eerst naar de lagoon gefietst over onverharde wegen met veel stenen op de weg. . Het leek meer op een sloot dan een Lagoon maar Lein heeft zich er heerlijk in kunnen afkoelen. Ik heb nog getracht een cave te bewonderen maar een echte weg er naar toe was er niet en alleen verder klimmen over de rotsen in de hitte, leek me niet verstandig.
We fietsen terug naar het centrum om vanuit daar de andere kant op te fietsen naar de watervallen. Een pittige tocht die ons zwaar valt. 1 1/2 uur fietsen in de volle zon in een berggebied maken dat we oververhit aankomen bij de waterval. Dan is het uiteraard ook weer een stuk lopen alvorens we boven zijn. Eten hebben we dan ook al een dag of 2 niet echt weer gedaan sinds onze voedselvergiftiging dus de nootjes in mijn rugzak komen goed uit nu. De waterval is niets in vergelijking met die van Luang Prabang maar de beekjes zijn een welkome afkoeling.
De terugweg gaat gelukkig een stuk sneller nu we zijn afgekoeld en de zon wat minder fel schijnt. We hebben ca. 30 km gefietst en dat voelen we behoorlijk aan onze bipsjes....
morgen voor vertrek nog maar een massage nemen.
Morgen hebben we een reisdag. Rond brengt een minivan ons naar Vientiane en vanuit daar gaan we om 8 uur met de nachtbus door naar Than Khaek . Daar gaan we een tocht van 160 km op de scooter maken in 3 dagen.
het lokale vervoer bestaan hier ook voornamelijk uit scooters/brommers. fietsen zie je bijna niet dan behalve de toeristen. Veel Laotianen dragen een mondkapje wat we steeds meer gaan begrijpen. De auto's zijn hier groot. Veel Toyota hillux of transporter en veel grote Kia's. dat verbaast ons enigszins. Zeker als je je bedenkt dat de overnachtingen ca. 4 euro kosten en het eten gemiddels zo'n 2 euro. Wij vragen ons af wat een zo'n grote auto hier kost

24 december.
we reizen om 2 uur naar Vientiane. De hoofdstad van Laos. Om 8 uur vertrekt de slaapbus naar Thakhek. Wij verwachten daar tegen 4 /5uur nachts aan te komen maar we zijn er al om 2 uur. We nemen een tuktuk naar een hostel waar we de medewerkers al slapend op 2 banken zien liggen. We maken er 1 wakker en kunnen nog een kamer krijgen maar wel tegen de volle prijs: 50000 kip. Nou, dat doen we natuurlijk niet voor die paar uurtjes(5.30 euro, kom op zeg...afleggers ;-)). We besluiten bij de receptie(die buiten is) te gaan slapen op een stenen bank waar gelukkig wel kussens op liggen. We slapen toch nog een paar uurtjes en worden wakker van de mannen die inmiddels aan het werk zijn.

25/26/27 december
Vandaag een Motor gehuurd voor onze 3 daagse tour genaamd 'de loop'. Een rijbewijs heb je helemaal niet nodig joh. Lein heeft overigens wel haar motorrijbewijs. Ik huur een vol automaat. Het is net een scooter die wat harder kan. Mijn helm is veel te groot maar een maat kleiner hebben ze niet. Voordat we vertrekken vragen we of de tank vol zit. Ja, zegt de man die zit vol. Hmmm raar want de tank staat op empty?? De blonde dozen denken dat dn dan wel andersom zal werken hier in Azië (lol). We vertrekken, eerst maar in een rustig tempo. Ik heb tenslotte zelfs nog nooit op een brommer gezeten. Bij iedere zucht wind(heb je best veel op de motor) waait mijn helm bijna van mijn kop. Het riempje is namelijk ook stuk. Ik besluit om de ruimte maar op te vullen en heb mijn vest in de buurt. Dat ding is toch erg functioneel. Eerst als luier, nu als helmopvullen(ja ja hij is gewassen). Dat werkt prima, de helm blijft nu goed zitten. Na ongeveer 40 km scheidt de motor van Lein ermee uit. Een paar behulpzame lokals komen helpen en constateren dat de tank leeg is.......(hoezo beetje dom?) Zij gooien er een fles drank in en zo komen we gelukkig bij het tankstation. De rest van de dag komen we mooie natuur tegen en stoppen we regelmatig om foto's te maken n te filmen. De laatste 60 kilometer waren over onverhard terrein. Dat was direct een goede stuuroefening om de hobbels en stenen te ontwijken. We overnachten in laksau en vertrekken de volgende dag voor deel 2 van de tour. Helemaal in de veronderstelling dat we rechtdoor moesten, komen we al vrij snel weer op onverhard terrein uit. We gaan ervan uit dat dat dan wel weer zo zal zijn maar deze weg duurt wel erg lang en wordt steeds slechter. Op een gegeven moment is het zo erg dat we een zwarte buckelpiste met grote en diepe gaten in de weg af moeten. Dit kan niet goed zijn en gaat me overigens ook niet zo goed af.....als we eenmaal beneden zijn aangekomen blijkt de weg ineens te stoppen dor water welke alleen met en bootje te overbruggen is. Dit is echter geen bootje waar een motor op kan. We zitten verkeerd en moeten terug. Weer die vreselijke buckelpiste op maar nu nar boven. Dit is nog erger dan naar beneden en tot 3 maal toe glijdt de motor onder mij vandaag omdat het stukje dat nog een beetje begaanbaar is zo smal is en vol met hobbels en stenen met daarnaast diepe kuilen, dat het mij echt niet lukt om die motor onder controle te houden. Gelukkig rijdt er een man achter me die me naar boven helpt. Sjeetje wat een beproeving zeg.....maar ik vind het nog steeds leuk en heb besloten om mijn, al enige tijd bestaande wens, in 2016 in vervulling te laten gaan. We rijden door de bergen, soms met 9% stijging/dalingsgraad en alleen maar s bochten. Ik ....in m'n broek van al die bochten maar het lukt me om ze te nemen. De rechten stukken zijn peanuts. Ik heb er in ieder geval wel achter dat ik geen motorcross wil doen.
We zoeken weer een hostel en vinden de goedkoopste tot nu toe, 50000 kip voor de kamer(ongeveer 2.70 pp). De eigenaar is dan wel een beetje vreemd en lijkt graag op onze kamer te blijven. Als we tergkomen van eten vraag ik hem of hij heet water heeft om koffie te maken. Ik moet mee lopen en kom in zijn woning en moet gedag zeggen tegen alle kinderen. Ik krijg de waterkoker mee maar ook de eigenaar die inmiddels al aardig dronken is. Hij wacht op onze kamer totdat het water kookt omdat hij de waterkoker weer wil meenemen. Maar zelfs daarna lijkt hij niet echt weg te willen en praat hij honderduit tegen een van de meegenomen kinderen en ons. We begrijpen er niets van en het meisje staat er een beetje hopeloos bij. Uiteindelijk lukt het om hem uit de kamer te krijgen. Lein en ik kaarten nog wat en gaan dan slapen.
De laatste dag vertrekken we weer richting het beginpunt. We zouden nog een meer tegen moeten komen die 21 km van de route afligt. Eenmaal bij de afslag gekomen gaan we weer offroad rijden en zie ik de schrikbeelden van wegglijdende motoren weer voor me. Lein geeft aan niet verder te kunnen vanwege te weinig benzine en daarom keren we om maar niet zonder toch nog een keer mijn schrikbeeld werkelijkheid te zien worden. Om 13 uur zijn we weer terug en houd ik mijn hart vast wat het schadebedrag zal zijn. De eigenaar is er echter niet en onze pasporten liggen achter slot en grendel. Tot onze grote irritatie lijkt hij pas 3 uur later terug te komen. Daar willen wij niet op wachten want we willen dorreizen naar Pakse. De jongen van de hostel is zo aardig om de sleutel e gaan halen en wij krijgen onze paspoorten terug zonder dat de motor is gecontroleerd......We hebben overigens geen 160 maar 430 km gereden in deze drie dagen.
Om 3 uur zitten we in de bus naar Pakse waar we om 21.30 aankomen. Het eerste hostel dat we bekijken is niets, de 2e zit vol maar gelukkig vinden we plek in de herberg(oh nee, die dagen zijn gelukkig al voorbij)in een hotel. Na drie dagen dezelfde kleding aan die zo smerig is als wat, ben ik erg blij met een douche en schone kleding.
Nu bedje in en morgen naar de bolaven.

28 december
Vandaag weer heerlijk op de motor gereden. Nu semi automaat want ik ben natuurlijk al half gevorderd. Zelfs de off road ging me beter af. Vandaag stond het bolavenplateau op het programma. Het bolavenplateau is een verhoogde regio bij Pakse. Een gebied met diverse watervallen, koffieplantages en dorpjes. We hebben niet alle watervallen kunnen zien want daar was de tijd te kort voor. Bij de laatste waterval bleek een Nederlandse man een koffiecorner te zijn begonnen. We hebben uitgebreid met hem gekletst en vergaten de tijd een beetje waardoor we uiteindelijk een stuk in het donker terug moesten rijden.
Voor het eerst waren er ook bedelaars aan de tafels bij het ontbijt. De stad is modern in vergelijking met wat we tot nu toe hebben gezien. geen avond/ochtendmarkten maar winkels en restaurants.
Morgen vertrekken we naar Si Phan Don waar we onze laatste dagen van het jaar zullen doorbrengen. Daarna verlaten we Laos en reizen we verder naar Cambodja.
Overigens is de 'Margje look ' hier erg in. En eerlijk gezegd ook zeer nodig met al die uitlaatgassen en stofwolken van de onverharde wegen. Ik heb even overwogen ook een mondkapje aan te schaffen maar dat ging met toch net iets te ver.

29 december.
We zijn aangekomen bij Si Phan Don, de 4000 eilanden. Het meest zuidelijke en zeker ook mooiste stukje van Laos. We zitten op het eiland don khon. We hebben een prima kamer met uitzicht over de rivier. Mijn liefde voor watervallen wordt in Laos echt beantwoord want ook vandaag hebben we weer een prachtige waterval gezien. Dit was wel ook gelijk de duurste entree ever....3,80....moet niet gekker worden...:-)We zijn nog even naar het strand geweest een heerlijk liggen bakken. Zwemmen was helaas niet mogelijk gezien de sterke stroming in de rivier. Morgen verkennen we het eiland op de fiets en ook het andere eiland staat nog op de "to do" lijst.
30 december
Gisteren nog even naar de karaokebar geweest waar zegge en schrijven wel 4 lokale aanwezig waren. Blij dat er eens wat toeristen langskwamen, deden ze erg hun best om een Engels talig nummer te zoeken. Helaas waren dat geen bekende. Na 10 minuten hadden we het wel weer gezien.

Vandaag heerlijk het eiland rond gefietst. Uiteraard weer mooie watervallen gezien maar ook door het oerwoud gefietst over smalle paden met losliggende stenen. Gelukkig was ik nu niet op de motor. Onderweg diverse kleine dorpjes tegen gekomen waar schoolgaande kinderen het geweldig vinden om handje klap te doen als we voorbij komen fietsen. Na ca. 3 uur waren we het eiland rond en zijn we door gefietst naar Don Det. Dit zou het party eiland moeten zijn dus zijn we alvast op verkenning uitgegaan waar het oud en nieuw feestje gegeven wordt. Er lijkt inderdaad iets meer barretjes te zitten en de gemiddelde leeftijd lijkt iets jonger maar het eiland is verder veel minder mooi dan waar wij zitten.
Eenmaal terug hebben we de prachtige zonsondergang vanaf ons balkon kunnen aanschouwen en hebben we gezellig gekaart onder mijn klamboe(toch niet voor niets mee genomen). Daarna heerlijk gegeten maar ze hadden de bestelling in eerste instantie niet goed begrepen dus het duurde even voordat ik kon eten. Ik kreeg dan wel 25% korting voor het wachten. We hebben de avond afgesloten met een heerlijke massage. We moeten tenslotte toch van die kippen af....

31 december
Vandaag een heerlijk dagje gerelaxt. Eerst lekker uitgeslapen, op ons gemakje koffie/tee gedronken, op de fiets naar Don Det, daar lekker gebruncht en toen op het strand gelegen en lekker gezwommen(ik in een tube gelegen/gedobberd).
Na een heerlijke koude douche onze spullen gepakt voor morgen(vertrek 8 uur) en daarna liggend gegeten. Heel gebruikelijk in Laos en heerlijk lui..... Geen party voor ons vanavond maar lekker op tijd naar bed. Ik wens iedereen een hele fijne jaarwisseling toe! Xxx

1 januari
Gelukkig nieuwjaar!
Wij zijn vanochtend om 8 uur Laotiaanse tijd(en dan bedoel ik dus 8.20 want ze zijn nooit op tijd) vanaf Don Khon naar het vast land. Daar hebben we ca. een uur op de bus gewacht. De bus was behoorlijk vol maar gelukkig vertelde de man dat deze bus alleen naar de grens ging en we daar over zouden stappen op een grote touringbus. De rit naar de grens duurde ongeveer 45 minuten. Eenmaal aangekomen bij de grens moesten we eerst 2 dollar betalen om het land uit te mogen(een stempel te krijgen dus) om vervolgens bij de Cambodjaanse grens een healthcheck voor 1 dollar te moeten ondergaan(meten temp en invullen gezondheidsverklaring), daarna bij een ander loket het visum aanschaffen(35 dollar) om vervolgens bij een derde loket het visum weer te laten controleren en een stempel te krijgen. Om ca 11 uur waren we de grens over en moesten we wachten op de volgende bus. Er stond wel een bus maar die ging naar Siem Riep. Toen de bus eraan kwam bleek deze zeer oud en gammel: kapotte zittingen, kapotte rugleuningen. Toch moest de bus helemaal vol en het werd niet echt duidelijk of we wel in de goede bus zaten. Na dik een uur kwamen ze wederom de paspoorten controleren en werden de bustickets ingenomen. Na weer enige tijd moesten de mensen met de roze ticket toch weer de bus uit(wij hadden geel) en werden de mensen, de eerder uit de bus werden gehaald om in een minivan over te stappen, toch weer deze bus ingeloodst. Bus dus weer overvol en met geen enkele zitcomfort. Vervolgens gingen we pas om 13.15 rijden terwijl we om 150 uur ouden aankomen in Kratie. Rond die tijd stopten we weer bij een busstation en moesten we weer overstappen op een minivan. Ook deze was overvol. Exclusief de chauffeur en zijn bijrijder gingen er 16 mensen in. Om 1630 topten we bij een eetgelegenheid, notabene 20 minuten voor Kratie, omdat er gegeten moest worden want de bus zou daarna nog doorrijden naar Phnom Penn. Om 1730 waren we dan eindelijk in Kratie, inmiddels al behoorlijk teleurgesteld over de reis en de wijze waarop het alemaal verliep. De eerste ontmoeting met Cambodja is niet goed bevallen en we twijfelen sterk of we alle plekken zullen aandoen die we hadden bedacht.
De avond werd een beetje goed gemaakt door een aardige man op een motor die een betaalbare kamer voor ons had en ons daar ook heen wilde brengen. De kamer is inderdaad prima en we hebben met de man nog een deal kunnen sluiten voor een excursie voor morgen. Wij dachten dat Cambodja nog goedkoper was dan Laos maar dat valt tegen. In ieder geval qua vervoer en excursies zijn de prijzen hier torenhoog. We gaan zien hoe ons avontuur in Cambodja verder verloopt. Moe van de reis en morgen weer vroeg op, duiken we maar ons bedje in.

2 januari
Vandaag hebben we maar weer een privé tuktuk gehuurd. Dit keer wel voor 50 dollar!!! De tuktuk bracht ons naar de boot waarmee we dolfijnen zijn gaan spotten. Die hebben we gezien! de dolfijnen leven dus in zoet water en zien er iets anders uit. Ze hebben een ronde kop. Altijd weer leuk die beestjes. Na de dolfijnen gingen we naar rapid. Een eoa relaxe plaats met wel 500 hangmatten waar lokalen uitgebreid komen lunchen. Die hadden we in de tour al betaald maar toch moesten we de entree gewoon opnieuw betalen. Oke, het ging maar om 25 cent maar toch....ook hier waren de Cambodianen onvriendelijk en zeker niet ingesteld op toeristen. We krijgen uiteindelijk helemaal aan het eind een plek toegewezen waar we mogen liggen. Deze plek bevalt ons minder goed dus we verhuizen naar een plekje in de zon. Een uurtje of wat later komt er een vrouwtje dat daar werkt een hoop stennis met me maken omdat ik niet in de hangmat mag liggen. Moet je je bedenken dat er nog 400 vrij zijn....Wat blijkt: Lein en ik lagen niet naast elkaar maar achter elkaar en dat mocht niet of kostte meer geld. Het gezin dat daar plaats wilde nemen maakte zich er overigens helemaal niet druk om. Ik kreeg een granaatappel en iets bamboo achtig om te eten. Deze mensen waren heel vriendelijk en aardig. Na 3 uur in de rapifd te zijn verbleven zijn we terug gegaan naar ons hotel waar onze fietsen klaar stonden. We zijn met de ferry overgevaren naar het eiland Koh Trong waar we heerlijk gefietst hebben en prachtige vlinders hebben gezien. Helaas zijn die beesten altijd te snel voor mij om ze vast te leggen. Onderweg kwamen we nog een vissersdorpje midden op de Mekong tegen. Dit zag er erg armmoedig uit.

Qua landschap zien we nog niet veel verschil met Laos, de mensen zijn minder vriendelijk uitgezonderd de eigenaar van het hotel de de mensen die we eerder hebben ontmoet. We hebben in ieder geval al besloten dat we Sihanoukville overslaan en alleen nog Phnom Pehn en Siem Riep aan doen. De tijd die overblijft willen we dan doorbrengen aan de kust van Thailand.

Vanavond gegeten op de avondmarkt. Ik moet mijn mening bijstellen. We stonden daar gezellig te kletsen met een cambodiaans gezin waarvan de zoon en dochter goed Engels spraken. Hij vertelde wat echt cambodiaans eten is en hielp ons met bestellen. Toen we wilden betalen, vertelde de zoon dat zijn moeder voor ons wilde betalen...Aangenaam verrast over deze zeer vriendelijke daad kan ik niet anders dan zeggen dat de gewone Cambodiaan echt heel vriendelijk en vrijgevig is.

3 januari
Vandaag een reisdag die prima verliep. Een goede bus met veel ruimte, weinig stops en na een kleine 6 uur zijn we aangekomen in de hoofdstad van Cambodia: Phnom Penh. De stad is druk en vies. Heel veel vuil op straat. Er is een groot verschil te zien tussen rijk en arm. Kinderen op straat zonder kleding tussen het vuil, zwervers die bedelen, kinderen die spulletjes proberen te verkopen, verminkte mensen.....en dan de rijke in dure auto's....schrijnend om te zien. Wil ik mijn vuil netjes in de prullenbak gooien, wordt mij gewezen het gewoon op straat te gooien. Er is zoveel scooter verkeer dat het niet zo raar is dat de smog toeneemt. Het is ook duur in vergelijking met Lao. Wordt gewoon 20 dollar gevraagd voor een ritje met de tuktuk van 30 km. Daar betaalden we in Lao 2 tot 4 dollar voor. Eten is ook iets duurder en ook de overnachtingen. We hadden gedacht dat Cambodia nog iets goedkoper zou zijn. Oke, vergelijken bij Nederland is het nog steeds niet duur maar voor een Land Als Cambodia hadden we dit niet verwacht. . Morgen vertrekken we alweer met de nachtbus naar Siem Riep. overdag bezoeken we de killing fields en het tuol sleng.

4 Januari
Vandaag een indrukwekkende excursie naar Choeung Ek (killing fields) en Tuol Sleng gevangenis gemaakt. Het vertelt het verhaal van het vreselijke regime van Pol Pot:

Met een brok in de keel passeren we de Killing Tree, waar baby’s op brute wijze zijn vermoord. We luisteren naar indrukwekkende geluidsfragmenten, zien de massagraven en duizenden opgestapelde schedels van de vele slachtoffers. We zijn er stil van. We zijn op de Killing Fields.

Het regime van Pol Pot
Tussen 1975 en 1979 werd Cambodja geteisterd door het gruwelijke regime van Pol Pot – leider van de Rode Khmer. Gedurende zijn ‘Year Zero’ campagne, werd Cambodja grootschalig ‘opgeschoond’ waarbij zo’n 2 tot 3 miljoen Cambodjanen (op een bevolking van 7 miljoen) op brute wijze werden gedood. Pol Pot wilde terug naar een hardwerkende landbouwstaat waarin iedereen zelfvoorzienend was. Intellect werd geschuwd en studie werd als een bedreiging gezien. Iedereen met ogenschijnlijk enige vorm van kennis werd om het leven gebracht. Alle scholen werden opgedoekt en omgebouwd tot gevangenissen, waar verdachten werden gemarteld tot zij schuld bekenden van daden die ze nooit gepleegd hadden.

De bevolking werd gedwongen te verhuizen naar het platteland, waar ze in collectieve boerderijen moest werken. 14 uur per dag, 7 dagen per week gingen zij gebukt onder een slavendrijversregime en een minimaal rantsoen.

Alle slachtoffers werden – levend of dood – gefotografeerd

The Killing Fields
Er zijn meer dan 300 Killing Fields in Cambodja. Choeung Ek is een van de bekendste. Alleen al hier werden zo’n 20.000 burgers op afschuwelijke wijze vermoord. Om kogels te sparen werden mensen doodgeslagen met landbouwwerktuigen en bamboestokken. Als iemand teveel kabaal maakte werd de keel doorgesneden met de scherpe kartelbladeren van een van de vele suikerpalmen die daar groeiden. (zie fotogalerij)

Huiveringwekkende en levensechte audiotour
Voorzien van een Nederlandstalige audiotour worden we door het terrein geleid. Overlevenden vertellen hun verhaal. Een vrouw die werd verkracht en vervolgens moest toezien hoe haar kind werd vermoord. Een man die zichzelf opofferde om een ander vrij te krijgen. Het is teveel om op te noemen en terwijl we door deze mooie boomgaard wandelen, is het nauwelijks te bevatten dat zich hier nog geen 40 jaar geleden zo’n groot drama heeft afgespeeld.

Een van de meest huiveringwekkende en emotionele plekken is de ‘Killing Tree’. Baby’s en kleine kinderen werden gedood door ze bij de voeten op te tillen en met hun hoofd tegen een boom aan te slingeren. Om steun te betuigen zie je overal armbandjes hangen die toeristen hebben achtergelaten.

Terwijl we op de Magic Tree aflopen horen we een geluidsfragment. Knalharde Cambodjaanse muziek gemixt met het geluid van de generators. Aan de boom hingen grote speakers, waardoor dit geluid 24 uur per dag door Choeung Ek galmde en het geschreeuw van de slachtoffers maskeerde.

We passeren vele massagraven, bekijken vitrines met kleding (zelfs babykleding) en tanden van slachtoffers en worden geconfronteerd met beenderen die nog steeds aan de oppervlakte komen. We huiveren bij de gedachte dat in de grond onder ons nog steeds mensen liggen die nooit hun laatste rustplaats hebben gekregen.

Beenderen komen nog steeds aan de oppervlakte

Het zijn de Vietnamezen geweest die de Kmer Rouge hebben verjaagd. Toch drukt deze recente geschiedenis nog een zware stempel op de Cambodjanen. Hoewel Pol Pot inmiddels is overleden, wordt er vandaag de dag nog steeds gestreden om alle betrokken leiders terecht te laten staan.

Tuol Sleng
"Terwijl wij ’s middags op een bankje aan de rivier zitten, komen als vanzelf de onthutsende beelden van de ochtend aan ons voorbij en vragen wij ons af: “Hoe is het mogelijk dat een regering zijn eigen volk uitmoordt? Hoe is het mogelijk dat voor dit schrikbewind maar één leider is gestraft? Hebben zij spijt van hun daden? Hebben zij er nachtmerries van? Slechts zeven gedetineerden hebben de gevangenis overleefd (van de ongeveer 17.000 gevangenen). Het waren schilders en beeldhouwers, die de taak hadden portretten en beelden van Pol Pot te vervaardigen. De andere gevangenen werden op gruwelijke wijze vermoord op o.a. de Killing Fields."

Galg, watervat, stenen doodskisten en verhoorlokalen.
Alles bij elkaar: galg, watervaten, stenen doodskisten (14) en verhoorruimtes

Het museum is gevestigd in de voormalige middelbare school "Chao Ponhea Yat" en heet eigenlijk het "Tuol Sleng Museum". In 1975 maakte de Rode Khmer van deze school een gevangenis, die zeer berucht is. Het is de beruchte S 21 gevangenis (security prison 21). De gevangenis was tot 1979 in gebruik.
Tijdens het bewind van de Rode Khmer werd dit schoolgebouw gebruikt als martel en ondervragingskamp. De martelingen komen voort uit de zuiveringsideologie van de leider Pol Pot die van het hele land een slavenkamp had gemaakt.
In deze periode zijn 20.000 mannen, vrouwen en kinderen in het gebouw gevangen gehouden en gemarteld. Slechts zeven mensen hebben het overleefd. Deze mensen waren op persoonlijk bevel van Pol Pot gespaard gebleven omdat het beeldhouwers en schilders waren, die belast waren met het maken van beelden en portretten van de grote leider.De meeste gevangenen zijn in Choeung Ek geëxecuteerd.

Als je de schoolplein oploopt, zie je direct de galg in de hoek. Naast de galg staan een paar grote kruiken waarin gevangenen werden gedood door ze te verdrinken. Op het schoolplein staan 14 stenen doodskisten. Deze waren voor de laatste 14 slachtoffers, die de Vietnamezen in de ondervragingskamers hebben gevonden, toen zij de stad veroverden in 1979. Deze kamers vind je in het eerste gebouw met bed en handboeien. Op de muur vind je in elke kamer een foto van het slachtoffer, dat daar gevonden is.

Veel goedopgeleide en bekwame Cambodjanen werden naar deze gevangenis gestuurd om alle Westerse invloeden te kunnen uitroeien. Zo kon men ook een potentiële opstand tegen het regime elimineren. Velen waren aanhangers of ambtenaren van de vorige overheid.

Waarschijnlijk waren de meeste gevangen mensen die geen vertrouwen hadden in het regime: artsen, leraren en advocaten. Als je geld had, of een speciale vaardigheid, dan was je zo goed als dood. Als je een vreemde taal sprak of een bril droeg, dan was het in jouw belang om dat geheim te houden. Gebouw 2 is ook triest. Daar zijn cellen te zien (foto rechts), waar men in zit, voordat je verhoord kon worden. Het moest muisstil zijn, zodat de gevangenen niet met elkaar konden praten.

De cellen zijn gemaakt in voormalige klaslokalen.
De cellen zijn naderhand verstevigd met ijzer, anders zouden de stenen muurtjes omvallen.
Ook hangen er foto's, die werden genomen, toen de gevangen binnengebracht werden.

In gebouw 3 zijn meer cellen, die gemaakt zijn in de klaslokalen. Ze zijn allemaal van stenen en hout; niet groter dan 1 meter breed en 3 meter lengte. Hier hangen ook foto's.

In gebouw vier zijn meer foto's en teksten over de achtergrond van de revolutie. Er zijn ook foto's van mannen, die zich aansloten bij de Rode Khmer. Onder het bewind van de Rode Khmer vielen er 1 700 000 doden (1975 - 1979) te betreuren.

Ik kan alleen maar stil zijn en me blij en gelukkig prijzen dat ik Nederland ben geboren. Wat een rijkdom dat ik in vrijheid mag leven!

5 januari
Ben je in Cambodia dan mag Angkor Wat natuurlijk niet worden gemist dus trekken de M&M's erop uit om toch maar weer wat tempels te gaan bekijken. We hebben de beschikking over een privé tuktuk die ons de hele dag van de ene naar de andere tempel brengt. Het zijn gelukkig niet van die met goud beladen tempels vol met boeddha beelden. In de Lonely Planet staat: een dag in Angkor Wat, overweeg het niet eens....nou, na 5 tempels waren wij er echt wel klaar mee. Om half 4 naar het hoogste punt gelopen om een (teleurstellende) zonsondergang te bekijken.
Angkor Wat staat voor heilige tempelcomplex en is het grootste monument ter wereld met een gebied van 126,6 hectares (1.626.000 vierkante meter).Het werd origineel gebouwd als een Hindoe tempel voor het Khmer-rijk en transformeerde geleidelijk aan in een boeddhistische tempel tegen het einde van de twaalfde eeuw. Het werd gebouwd door de Khmer koning Suryavarman II in de vroege twaalfde eeuw in Yaśodharapura (យសោធរបុរៈ tegenwoordig Angkor), de hoofdstad van het Khmer-rijk, als zijn staats tempel en uiteindelijk praalgraf. bron: wikepedia

6 januari
Laatste dag in Cambodia. Uitslapen, brunchen, massage en kookcursus staan op het programma. Morgen om 8 uur vertrekken we naar Thailand om de laatste dagen van onze vakantie te relaxen aan de kust.
Bij interessante belevenissen zal ik mijn verhaal vervolgen.

7 januari
Het wad een lange(de langste, uitgezonderd de vlucht uiteraard) reisdag tot op heden en erg vermoeiend. Na een nachtrust van ca. 40 min zijn we om 8 uur vertrokken naar de grens. Om half 12 kwamen we daar aan. Het duurde vervolgens 3 1/2 uur om cambodia uit te komen en Thailand in te komen.....daarna weer in een minibus naar Pattaya waar we de laatste week van onze vakantie zullen doorbrengen. Om 2100 uur stapten we ons hotel binnen. Het lijkt op een flatgebouw en staat midden in het centrum. Zelfs op de derde verdieping is de muziek van de drukke uitgaansstad goed te horen. Wel al bekend bij ons was dat dit een stad was waar de seksindustrie hoogtij viert maar dat we midden in de roze buurt zouden belanden hadden we niet helemaal verwacht. We lopen op straat om naar wat te eten te zoeken en voelen ons nu echt buiten de toom vallen. Wij in onze reis kleding tussen de dames met de kortste rokken(zonder ondergoed) en de borsten zo goed als bloot. Hier voelen wij ons niet thuis en we hadden wat anders voorgesteld van onze laatste vakantie dagen: palmbomen, hutje aan het strand, hangmatje, kokosnootje......Nee, hier willen we niet blijven dus snel op zoek naar een ander onderkomen.....

8 januari
We hebben een heerlijk onderkomen gevonden die helemaal aan onze verwachting voldoet. Mooi complex in groene omgeving. Uitzicht op zwembad en rust.....heerlijk. Net nog even een hele mooie sunset meegepakt, dat maakt het helemaal compleet. Hier zullen we heerlijk ontspannen de laatste dagen doorbrengen. 13 januari vertrekken we naar bangkok.

9 januari
Weer heerlijk genoten van zon, zee, sunset, ligbedjes en zwembad. De nacht was voor Lein minder goed vanwege harde tv en luidruchtigeen Russen. Toch een apart volk hoor.....ik heb ik coma gelegen en de meest bizarre droom ever gehad. Ik droom veel deze vakantie, of in ieder geval onthoud ik ze....zou de rust en het stressvrije leven dat veroorzaken??
Net de weersverwachting gezien. Een wit land als we terugkomen?? Dat zal omschakelen worden....

13 januari
De laatste dagen heerlijk gerelateerd zoals we dat voor ogen hadden. Om half 5 vanmiddag opweg naar het busstation om naar bangkok te gaan. Het plan was dus bus, trein en taxi maar een aardige taxichauffeur wilde ook 's wel naar bangkok brengen. Na wat onderhandelingen kwamen we uit op 250 bath pp. Het gemak en die priijs waren voldoende om debuut, trein en taxi om te ruilen voor een ritje die ona voor het hostel afzet. Onderweg kreeg de taxichauffeur, zo begrepen wij, een telefoontje dat hij naar het ziekenhuis huis moest omdat zijn moeder was opgenomen. Hij houdt een andere taxi aan en onderhandeld ( na wat druk van ons) dat deze chauffeur ons verder brengt voor hetzelfde bedrag. Hij betaalt de nieuw chauffeur maar wanneer deze gaat rijden zet hij zijn meter aan. Onder luid protest van ons doet hij deze dan toch maar weer uit en brengt ons uiteindelijk, zonder extra kosten, naar ons hostel.

We eindigen zoals we zijn begonnen: een female dorm met 6 bedden.
We brengen onze laatste dagen shoppent door in Bangkok.

14 december
Nou dat laatste bleek toch anders te lopen. Toen we terug kwamen van het eten, bleek een kan zich op slinkse wijze in de female dorm te hebben gekletst. De aardige managers hadden zich wijs laten maken dat der man ziek was en verzorgd moest worden door zijn 3 meereizende vriendinnen maar pas nadat ze eerst verbaasd hadden gereageerd dat het toch maar om 4 bedden per zaal ging (ipv
8), en die wilde hij dan ook nog voor de prijs vd mixt dorm hebben:350 bath....niet per bed zoals duidelijk op de site staat maar voor de hele kamer. ....enfin. de man komet net binnen als wij met de managers over dit gebeuren praten. Hij was gaan eten en kwam vrolijk de hostel inlopen....ziek?? Echt niet. Gewoon de boel belazeren. De liever managers, die de hostel net zijn begonnen, durven er niet tegen in te gaan en vragen ons het goed te vinden. Maar het is echt een griezel en wij boeken niet voor niets female dorm. Dus krijgen wij een privé kamer voor dezelfde prijs. Zij blij, wij blij.....ook al omdat het echt een zwijnestal was toen we boven kwamen om onze spullen te halen. Alsof er een bom ontploft was....

Vandaag hebben we heerlijk geshopt en ik heb mezelf een duur maar zeer gewild souvenir gegund. Morgen gaan we nog lekker dagje wandelen en de tempel of dawn bezoeken (ja, je leest het goed)

Het was een heerlijke vakantie ), een geweldig avontuur met een fijne reisgenoot. Voor herhaling vatbaar!

Enkele uitspraken die dagelijks of meerdere keren Veel te vaak)
Terugkwamen:
- same same but different
- ik zat te denken. . .
- is dat je dochter /moeder.....Toch maar botox gaan gebruiken

15 januari
Het zit erop. Vandaag nog flink gewandeld naar Royal palace en the Temple of dawn. Met de pont over voor 2 1/2 bath.... Ook bij zonsondergang nogmaals naar de dawn gelopen voor mooie plaatjes van het verlichte paleis. We sluiten af met from dus tillen dawn. Now it is done.